ดูเหมือนว่า 2-3 ปีที่ผ่านมา ชื่อของ "น่าน" เมืองเล็ก ๆ ที่ถูกโอบล้อมไปด้วยขุนเขาแห่งนี้ จะกลายเป็นจุดหมายปลายทางของผู้คนที่ต้องการไปใช้ชีวิตแบบ Slow Life เพลิน ๆ เนิบ ๆ ไม่ต้องเร่งรีบอะไร เสพทุกความรู้สึกรอบตัว เฉกเช่นเดียวกับ คุณม่วงมหากาฬ สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม ที่ได้มีโอกาสเดินทางไปสัมผัสกับความเนิบ...เนิบ...ของเมืองน่าน และนำกลับมาถ่ายทอดความประทับใจผ่านบันทึกการเดินทางให้เราได้ชมกันค่ะ
คงเพราะความรู้สึกเมื่อได้ยืนบนดินแดนแห่งนี้ มันเหมือนเวลาที่เดินไปอย่างช้า ๆ องค์ประกอบต่าง ๆ รอบ ๆ กายค่อย ๆ เคลื่อนผ่านบนพื้นฐานของความสุข นี่กระมังที่เขาถึงเรียกกันว่า "น่านเนิบ ๆ"
อีกหนึ่งพื้นที่การเดินทางบนเส้นทางสายธรรมชาติในแบบฉบับของผม ม่วงมหากาฬ LIFE FOR TRAVEL
ภาพวาดจิตรกรรมฝาผนัง "กระซิบรักบันลือโลก" เพียงแลมองก็รู้สึกถึงมนตร์ขลัง จนกลายเป็นสัญลักษณ์อย่างหนึ่งของน่านไป คงเหมือนกับดินแดนแห่งนี้ที่เต็มไปด้วยมนตร์เสน่ห์ของขุนเขา วิถีชีวิต และวัฒนธรรม
ผมกลับมาเยือนเมืองน่านอีกครั้งและเป็นครั้งที่สี่ในรอบปี แม้จะมาอีกสักสิบหรือยี่สิบครั้ง ผมก็ยังอยากมาอยู่ดี
"วัดภูมินทร์" กับภาพวาดของปู่ม่านย่าม่านกระซิบรักบันลือโลกคือจุดเริ่มต้นของบันทึกการเดินทางของผมในครั้งนี้ ความสวยงาม ความเลื่อมใส ความศรัทธาของผู้คนสัมผัสได้ตั้งแต่ย่างก้าวเข้ามาภายในวัด
"วัดพระธาตุช้างค้ำ" อีกหนึ่งวัดที่งดงาม เพียงแค่เดินข้ามถนนมาจากวัดภูมินทร์ก็จะพบกับความสวยงาม วัดต่าง ๆ ในตัวเมืองน่านจะอยู่ไม่ไกลกันนัก มีจักรยานสักคันหรือเดินชมเมืองไปอย่างเนิบ ๆ ผมว่าเพลินดีนะ...
ซุ้มลีลาวดีด้านหน้าพิพิธภัณฑสถานเมืองน่าน อีกจุดหนึ่งซึ่งอยู่ในละแวกเดียวกัน รอยยิ้มของนักท่องเที่ยวที่มาแอ็คท่าถ่ายรูปภายในซุ้ม เห็นแล้วก็พลอยมีความสุขไปด้วย
"วัดพระธาตุเขาน้อย" กับวิวทิวทัศน์ในมุมสูง องค์พระเกศาธาตุพระพุทธรูปยืนอย่างสง่าและงดงาม ประหนึ่งคอยปกป้องคุ้มครองผู้คนเมืองน่าน
"ปัว" อำเภอเล็ก ๆ ของน่าน หากแต่ความสวยงาม ความอลังการของขุนเขาหาได้เล็กไม่
อากาศที่บริสุทธิ์รายล้อมไปด้วยขุนเขา ทุ่งนาสีทองมองแล้วทำให้รู้สึกสบายใจ
ผมเคยมาเยือนเมืองแห่งขุนเขาแล้วครั้งหนึ่ง และผมก็หลงรักจนอยากมาบ่อย ๆ
จากเมืองปัวผมลัดเลาะสู่เส้นทางดอยภูคา วิวทิวทัศน์ข้างทางบนความสูงรายล้อมไปด้วยขุนเขาน้อยใหญ่
ทิวเขาหัวโล้นสลับกับพืชไร่ข้าวโพด เอกลักษณ์ของเมืองน่านโดยเฉพาะ
อาจดูไม่สบายตาไม่สบายใจในความรู้สึก ในความหัวโล้นถ้าเปลี่ยนเป็นต้นไม้สีเขียว ๆ คงจะดี แต่กระนั้นก็ดูแปลกตาและอลังการในความรู้สึก
และยิ่งเพิ่มความยิ่งใหญ่อลังการขึ้นไปอีก เมื่อสายหมอกชโลมขุนเขา
สิ่งเหล่านี้กระมังที่หล่อหลอมจูงใจให้ผู้คนมาเดินเนิบ ๆ ที่ดินแดนแห่งนี้ ไม่เว้นแม้แต่ผมที่หลงเสน่ห์และกลับมาเยือนอีกครั้ง
ลานดูดาวของอุทยานแห่งชาติชมพูภูคา จุดกางเต็นท์พักแรมที่บรรยากาศใช้ได้ทีเดียว
ยามนี้ต้นเดือนกุมภาพันธ์ ดอกนางพญาเสือโคร่งที่ลานดูดาวร่วงโรยลงตามกาลเวลา หลงเหลือเพียงบางส่วนที่น้อยนิดไว้ให้เชยชม
"บ่อเกลือ" อีกหนึ่งอำเภอในหุบเขาเมื่อเดินทางเลยจากดอยภูคาออกไป ความเจริญของสังคมเมืองอาจเทียบไม่ได้กับปัว วิถีชีวิตแบบดั้งเดิมนี่แหละคือมนตร์เสน่ห์ที่น่าสัมผัส
แต่หากวันหนึ่งความเจริญย่ำกราย นักท่องเที่ยวแห่แหนกันเข้ามา ถึงเวลานั้นคำถามน่าจะเกิดขึ้นมากมาย และมนตร์เสน่ห์ของบ่อเกลือยังน่าจะหลงใหลอยู่หรือไม่
บ่อเกลือในวันนี้มีทั้งไร่สตรอว์เบอร์รี มีร้านอาหารสวย ๆ ริมน้ำ มีรีสอร์ทหรู ๆ ผุดขึ้นบ้างตามยุคสมัย
แต่โดยรวมทั่วไปก็ยังคงรูปแบบและวิถีชีวิตในแบบชนบทพึ่งพิงอิงแอบธรรมชาติ
ในยามเช้าที่สายหมอกล่องลอยเหนือผืนนาข้าว สร้างความประทับใจได้ไม่แพ้ทะเลหมอกที่ฟูฟ่อง
หากเปรียบกับดอกไม้ที่กำลังผลิบาน บ่อเกลือในวันนี้ก็กำลังอยู่ในช่วงแรกแย้ม จะผลิบานสดสวยหรือจะร่วงโรยก่อนเวลาขึ้นอยู่กับการดูแล
วันนี้เมืองในซอกหลืบของขุนเขาที่ยังคงความงดงาม และทำให้ผู้มาเยือนอย่างผมรู้สึกประทับใจ มีโอกาสผมคงได้กลับมาเยือนอีกครั้งอย่างแน่นอน
จากบ่อเกลือผมเลี้ยวซ้ายไปทางอำเภอเฉลิมพระเกียรติ "อุทยานแห่งชาติขุนน่าน" ตั้งอยู่ริมถนนสายหลักเลยจากบ่อเกลือออกมาประมาณ 6-7 กิโลเมตร ป้ายบอกอุทยานฯ ที่มีให้เห็นตลอดเส้นทางเชิญชวนให้เข้าไปสัมผัส ในวันธรรมดาไร้ซึ่งนักท่องเที่ยว ทุกอย่างเงียบสงบ ท่ามกลางขุนเขา
หน่วยจัดการต้นน้ำห้วยแม่สะแตง อำเภอทุ่งช้าง ในยามเช้า แสงสีทองที่สาดส่องขุนเขาเผยให้เห็นถึงความงามของเทือกเขาที่สลับซับซ้อน
จากจุดเริ่มต้นในเมืองน่าน พลันออกมานอกเมือง ทุกอย่างทุกเส้นทางคือขุนเขาจริง ๆ ไม่แน่ใจนักว่าบ้านนี้เมืองนี้มีภูเขาเยอะที่สุดในประเทศหรือไม่ แต่ที่แน่ใจ คือ ไปทางไหนก็มีแต่คำว่างดงาม
ผมย้อนกลับมาทางอำเภอบ่อเกลือเพื่อไปยังอำเภอสันติสุข "พระตำหนักภูฟ้า" ที่ประทับของสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ตั้งอยู่ระหว่างทางห่างจากบ่อเกลือราว 20 กิโลเมตร ครั้นเมื่อพระองค์ได้เสด็จมาเยี่ยมราษฎรที่อำเภอบ่อเกลือ ทรงจัดตั้งศูนย์ภูฟ้าพัฒนาขึ้น เพื่อเป็นสถานที่ในการถ่ายทอดองค์ความรู้ด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีให้กับประชาชนทั่วไป
ในยามเช้าที่สายหมอกปกคลุมเกือบท่วมขุนเขา เรื่องราวของการเดินทางทุกวินาทีมีแต่ความตื่นเต้นและความสวยงาม
บางทีเรื่องราวระหว่างทางก็เชิญชวนให้เราได้จดจำมากกว่าจุดหมายปลายทางเสียอีก
เส้นทางจากบ่อเกลือมายังสันติสุข เส้นทางลอยฟ้าที่วิ่งลัดเลาะไปตามขุนเขา เรื่องราวระหว่างทางมีให้ได้เก็บเกี่ยวความสุขตลอดเส้นทาง
ต้นเดือนกุมภาพันธ์ขุนเขาที่เคยเขียวขจีแปรเปลี่ยนเป็นสีทอง
ไร่ข้าวโพดที่เก็บเกี่ยวเสร็จสิ้นลง หลงเหลือแต่ความเหี่ยวแห้ง วัฏจักรของวิถีชีวิตในการทำมาหากินเลี้ยงชีพ
สายฝนในฤดูใหม่คงทำให้ทุกอย่างกลับมาเขียวอีกครั้ง ช่วงเวลาที่เหลือคงได้แต่รอ รอเพื่อกลับมาเริ่มต้นเพาะปลูกพืชไร่อีกครั้ง
ต้องยอมรับว่าเส้นทางสายนี้เป็นอีกหนึ่งเส้นทางที่สวยงาม "บ่อเกลือ-สันติสุข" เส้นทางบนความสูงชัน ที่ทำให้รู้สึกเหมือนเราได้โบยบินไปตามทางที่สวรรค์ปูพรมเอาไว้
"อุทยานแห่งชาติแม่จริม" อุทยานฯ เล็ก ๆ ที่อาจไม่โด่งดังเหมือนที่อื่น ๆ ภายในจังหวัด ตั้งอยู่อำเภอแม่จริมและอำเภอเวียงสา ห่างจากตัวเมืองน่านราว 50 กว่ากิโลเมตร
จุดเด่นของอุทยานแห่งชาติแม่จริม คงเป็นการล่องแก่งลำน้ำว้า เส้นทางศึกษาธรรมชาติ รวมถึงการสัมผัสวิถีชีวิตของชาวเขาบ้านร่มเกล้า
ผมยังจำเรื่องราวของฤดูร้อนที่ผ่านมาได้ดี อีกหนึ่งเส้นทางที่งดงามไม่แพ้เส้นทางอื่น ๆ "สองแคว-ท่าวัง" เช้าวันนั้นผมเดินทางออกมาจากภูลังกา มุ่งหน้าสู่น่านบนเส้นทางสายนี้ และนั่นก็เป็นครั้งแรกที่ผมมาจังหวัดนี้
"อุทยานแห่งชาติถ้ำสะเกิน" อยู่ห่างจากเมืองน่านประมาณ 112 กิโลเมตรบนเส้นทาง "ท่าวังผา-สองแคว" จุดชมวิวที่ดูธรรมดาแต่หากเป็นช่วงฤดูหนาวที่นี่คือสวรรค์ของคนชื่นชอบทะเลหมอก
"อุทยานแห่งชาติศรีน่าน" อีกหนึ่งสถานที่ยอดฮิต โดยใช้เส้นทางไปยังอำเภอเวียงสาสู่อำเภอนาน้อย ระยะทางราว 70 กว่ากิโลเมตร
"ดอยเสมอดาว" แหล่งท่องเที่ยวของอุทยานฯ ศรีน่าน ความสวยงามของขุนเขาและทะเลหมอกในยามเช้า ทำให้มีนักท่องเที่ยวมาเยี่ยมเยือนกันอย่างไม่ขาดสาย
ที่ดอยเสมอดาวนี่เองที่เป็นจุดเริ่มต้นทำให้ผมหลงรักน่าน เพียงครั้งแรกที่ได้สัมผัสที่นี่ มันทำให้ผมอยากรู้ อยากรู้ว่าสถานที่อื่น ๆ ของน่านจะสวยงามเหมือนกับที่นี่หรือไม่
4 ครั้ง ที่ผมได้เดินทางแบบเนิบ ๆ บนเส้นทางสายน่าน ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านเข้ามามันคือประสบการณ์ที่มีคุณค่า และผมก็ไม่เคยผิดหวังกับมันเลยสักครั้ง
ขากลับจากน่านลงสู่ภาคกลาง ผมใช้เส้นทางจากนาน้อยไปยังนาหมื่นสู่หมู่บ้านชาวประมงปากนาย เพื่อเอารถข้ามแพไปยังอีกฟากสู่อำเภอน้ำปาด ลงไปยังอุตรดิตถ์
หมู่บ้านชาวประมงปากนาย บรรยากาศโดยรอบที่โอบล้อมไปด้วยขุนเขา สายน้ำที่สงบนิ่งจากเขื่อนสิริกิติ์ ทำให้ดินแดนแห่งนี้เหมาะสำหรับการพักผ่อน
อาชีพหลักของชาวบ้านแถบนี้คงหนีไม่พ้นการทำประมง ที่นี่มีร้านอาหาร มีบ้านพักที่เป็นแพให้เลือกหา แม้จะดูเปลี่ยวไปบ้าง แต่ก็มีเจ้าหน้าที่ดูแล เพราะอยู่ในเขตของอุทยานฯ ศรีน่าน
สายน้ำที่สงบเงียบคงเปรียบได้กับวิถีชีวิตที่สงบเรียบง่าย ตั้งแต่จุดเริ่มต้นจนสุดทางที่กำลังจะออกจากน่าน ทุกเรื่องราวเป็นอะไรที่พิเศษที่สุดสำหรับผม
การจากลาไม่เคยมีอยู่จริง แค่คิดก็เหมือนได้เริ่มต้นเดินทางอีกครั้ง...ขอบคุณทุกท่านที่ร่วมเดินทางไปกับบันทึกการเดินทางของผม สวัสดีครับ...
อีกหนึ่งพื้นที่การเดินทางบนเส้นทางสายธรรมชาติในแบบฉบับของผม ม่วงมหากาฬ LIFE FOR TRAVEL
แนะนำที่ท่องเที่ยว สถานที่ท่องเที่ยว ร้านอาหาร พร้อมคูปองส่วนลดโรงแรม เพียบ
คลิกอ่านความคิดเห็นของเพื่อน ๆ ได้ที่นี่ค่ะ ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก คุณม่วงมหากาฬ สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม และ เฟซบุ๊ก ม่วงมหากาฬ LIFE FOR TRAVEL
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น